Sapa - Vietnam: brrrrrrr wat koud!!!

Oke dat van die 3 lagen kleding? Dat heb ik momenteel ook aan, want het is hier verdomde koud!!! Ik zit nu in Sapa, Vietnam. De afgelopen dagen was het erg mistig en temperatuur is hier 3 graden celsius(!). En nee, ik ben geen nulletje vergeten! Dat verwacht je dus echt niet als je in je bermuda uit de bus stapt, haha. Gelukkig heb ik warme schoenen en een warme dikke overal mee, maar zelfs daarmee is het goed koud. Ze hebben hier nergens verwarming, slechts in 2 restaurants hebben ze een open haard (erg prettig!). Vandaag was het gelukkig zonnig, helder weer en iets warmer, dus dat scheelt. Verder is het hier al complete Kerstsfeer met Kerstbomen en verlichting enzo, net Zwitserland/Oostenrijk/Duitsland, bijzonder sfeervol! Vietnamese wegpiraten claxoneren liever 10.000 keer teveel dan 1 keer te weinig. Zo nu en dan leuk en oprecht contact met lokale bevolking. Daarnaast ook veel opdringerige verkopers, maar die ben ik inmiddels wel goed gewend in Azie. Maar laat ik even teruggaan waar ik mijn vorige reisverslag geeindigd was: Luang Namtha. Ik heb hier erg vaak een scooter/motor (125 cc + fuel injection en zelf schakelen, ik weet het niet...) gehuurd om de schitterende omgeving te verkennen en door de jungle te ploeteren, erg gaaf!! Kost trouwens geen drol; 3 euro voor huur + 2 euro voor volle tank = hele dag dolle pret! ;-)  Regelmatig stop ik onderweg om zelfstandig onbegaanbare paden in te gaan in regenwoud en jungle, voel me net Indiana Jones op die momenten! En zo nu en dan kom je onverwachte dingen tegen, zoals spinnen die veel groter zijn dan mijn hand, brrrrrrrrrrrr!!! Onderweg trouwens veel suicidale kippen en kuikens die op het allerlaatste moment moeten oversteken, vreemde beesten. 1 hond stak op een verkeerd moment over toen ik eraan kwam, werd geschept door een auto op de andere rijbaan, B(L)AF!! Het blijft trouwens ongelooflijk hoeveel honden hier zijn (oke, eentje minder dan...) en die vlooienballen schooien terwijl ik eet. "Nee, jullie krijgen niks!", ik heet Felix (de 2e), dus F*** OFF!!! Ik ga dat dus echt niet helpen in stand te houden; agressief, veel herrie door geblaf op alle uren en dan ineens lopen slijmen? Dacht het niet dus! Alle katten zijn blijkbaar gevlucht, door honden of door hanen, die ook compleet bezeten de hele nacht doorkakelen . Gelukkig bijna Kerstmis en hopelijk komt men kalkoen tekort! Daarnaast schalt iedere ochtend & avond door de hele plaats lokale muziek en gebrabbel door luidsprekers/megafoons (doet denken aan propaganda) -erg handig- mochten de honden & hanen je op miraculeuze wijze ontgaan zijn! Verder ook Engels les gegeven aan een paar Laotiaanse jongeren, leuk! Opvallend is de armoede hier, de meeste armoede bevindt zich onder de etnische volkeren, 14+ alleen regio Luang Namtha al! En sowieso in Azie schrijnend het verschil tussen arm en rijk. Daarom dus een berg koekjes gedonneerd aan arme straatkinderen. Ze weten hier trouwens erg veel mensen in busjes te plaatsen, naar een klein dorp waar ik heen ging: 18 volwassenen en 6 babies(!). Voor alle aanwezigen soms wat onconfortabel, zeker als ze geen rekening houden met grote Westerse mensen, haha! Ben ook naar de grens met China geweest, helaas mocht ik zonder paspoort (borg scooter) geen voet op bodem zetten en gelukkig wist ik een incident met de douane net te voorkomen. Op de terugweg ramt een groot insect mijn bovenlip en steekt mij, erg pijnlijk! Gevolg: bovenlip verlamt en 4x(!) zo dik als normaal, leek net Donald Duck zo! Goed, hiermee eindigd deze lelijke eend/wijze uil zijn verhaal. Snaveltjes toe en tot de volgende keer lieve kinderen!

(*Volgende aflevering: meer over Vietnam)